4+1 ερωτήσεις στo συγγραφέα Μάνο Κοντολέων για το βιβλίο τoυ “Λεβάντα της Άτκινσον”, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ

1. Ποια ήταν η αφορμή που γράψατε το βιβλίο “Λεβάντα της Άτκινσον”;
Ενώ είχα τελειώσει το θεατρικό μου έργο "Η Τέταρτη εποχή", αισθανόμουνα πως δεν είχα ολοκληρώσει (ως πεζογράφος) τα πρόσωπά του έργου μου. Οι ήρωες ενός θεατρικού έργου αποκτούν την απόλυτη πληρότητά τους  όταν κάποιοι τους υποδυθούν στη σκηνή.  Ως μυθιστοριογράφος, λοιπόν, θέλησα να 'υποδυθώ' πλέον εγώ τους χαρακτήρες του θεατρικού κειμένου μου. Κι έτσι άρχισα να ξαναγράφω την ίδια ιστορία, αλλά με όρους διαφορετικούς.
2. Ποιος από τους χαρακτήρες του βιβλίου σας έχει κάτι από εσάς;
Σε κάθε ήρωα μου υπάρχει έστω και ένα στοιχείο του χαρακτήρα μου. Σε κάθε ήρωά μου, σε κάθε βιβλίο μου. Αλλά στη "Λεβάντα της Άτκινσον" θα ήταν λάθος μου να μην ομολογούσα πως ο Μενέλαος διαθέτει πολλά δικά μου χαρακτηριστικά... Περισσότερα, ίσως, από κάθε άλλο πρόσωπο όλων των μυθιστορημάτων μου. 
3. Με ποια φράση/πρόταση θα δίνατε μια “ταμπέλα” στο βιβλίο σας;
Τον τίτλο της θεατρικής του μορφής -"Η τέταρτη εποχή"
4. Τι θα θέλατε ο αναγνώστης σας να εκτιμήσει περισσότερο στο βιβλίο σας;
Α, είναι ένα μυθιστόρημα που ιδιαίτερα με απασχόλησε η δομή του. Τα πρόσωπα  έτσι κι αλλιώς μου ήταν γνωστά από τη θεατρική ανάπτυξή τους.Το ίδιο και τα γεγονότα, η πλοκή. Άρα με μεγάλη ελευθερία και μεγάλο ενδιαφέρον πειραματίστηκα με τη δομή.
5. Ποια ήταν η κυριότερη δυσκολία στη μεταφορά του θεατρικού κειμένου σας “Τέταρτη εποχή” σε τούτο το μυθιστόρημα;
Είχα βάλει από μόνος μου κάποιες δεσμεύσεις. Ήθελα οι μόνοι διάλογοι στο μυθιστόρημα να είναι αυτοί του θεατρικού έργου. Ήθελα ο χρόνος επίσης να είναι ο ίδιος. Έτσι όμως περιόριζα αφάνταστα τα όπλα που έχει ένας πεζογράφος. Αλλά από την άλλη ακόνιζα τις εσωτερικές διακυμάνσεις των χαρακτήρων και νομίζω πως τελικά έδειξαν αυτό που κάθε μυθιστορηματικός ήρωας επιζητά - έδειξαν τον κρυφό πρόσωπό τους. 

Μάνος Κοντολέων 

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.  Έχει σημαντική παρουσία τόσο στο χώρο της λογοτεχνίας για ενήλικες αναγνώστες, όσο και στη λογοτεχνία που αφορά τα παιδιά, αλλά και τους νέους. Παράλληλα γράφει κριτικά σημειώματα σε εφημερίδες (Αυγή, Καθημερινή κ.α) και σε περιοδικά (Διαβάζω, Πόρφυρας, Τραμ κ.α) Έχει γράψει επίσης σενάρια τηλεοπτικών προγραμμάτων για παιδιά, ενώ υπήρξε και συνεργάτης του Γ Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Με τη λογοτεχνία ασχολείται από τα παιδικά του χρόνια, δημοσιεύοντας μικρά κείμενα στο περιοδικό "Διάπλασις των Παίδων". Η πρώτη του -επίσημη- παρουσία στα ελληνικά Γράμματα γίνεται το 1969 με τη δημοσίευση διηγήματος του σε ανθολογία νέων συγγραφέων που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κάλβος. Και το 1979 κυκλοφορούν τα πρώτα του βιβλία. Υπήρξε κατά διαστήματα μέλος των Δ. Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, της Εταιρείας Συγγραφέων και του Ελληνικου Τμήματος Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ). Είναι αντιπρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Unicef. Βραβεύτηκε το 1997 και το 2009 με το Κρατικό βραβείο λογοτεχνίας για τα βιβλία του "Μάσκα στο φεγγάρι" και "Πολύτιμα δώρα" αντίστοιχα. Το 2002 ήταν υποψήφιος για το Διεθνές Βραβείο Άντερσεν, ενώ ένα από τα μυθιστορήματά του, ο "Δομήνικος", έχει αναγραφεί στον Διεθνή Τιμητικό Πίνακα της ΙΒΒΥ. Πολλά από τα βιβλία του έχουν επίσης βραβευτεί από τον Κύκλο Παιδικού Βιβλίου (Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ).

 Βούλα Μάστορη (συντονίστρια της λέσχης)