Η πλειοψηφία στη λέσχη απόψε ήταν μάλλον αρνητική για το βιβλίο και είχε τις ίδιες πάνω κάτω παρατηρήσεις που έχω κάνει μέχρι τώρα:
1. αίσθηση ότι ο συγγραφέας κάνει φιγούρα των γνώσεών του
2. πολύ "αμερικάνικο" (και όχι απλώς γιατί διαδραματίζεται στην Αμερική, βέβαια)
3. μπερδεμένη η αστυνομική υπόθεση
4. η γλώσσα του συγγραφέα-αφηγητή δεν είναι καθαρά ελληνική, λες και δεν πρόκειται για τριτοπρόσωπη αφήγηση αλλά για πρωτοπρόσωπη όπου μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει όποιο γλωσσικό ύφος θέλει
5. το "ρόουντ" ύφος δεν ελκύει, αντίθετα είναι πολύ κουραστική η λεπτομερής περιγραφή της διαδρομής που ακολουθεί ο ήρωας
Από την άλλη υπήρξαν δυο τρεις δυνατοί υποστηρικτές του βιβλίου αντιπαραθέτοντας ότι
1. ένας καλλιεργημένος συγγραφέας αναπόφευκτα χρησιμοποιεί στα γραφτά του ό,τι έχει μάθει και αυτό συμβαίνει κι εδώ και δε γίνεται για εντυπωσιασμό
2. αναπόφευκτα είναι "αμερικάνικο" εφόσον διαδραματίζεται στην Αμερική
3. η υπόθεση είναι μπερδεμένη για να δείξει ότι και ο ήρωας είναι μπερδεμένος και να ταυτιστούμε μαζί του
4. η γλώσσα είναι αυτή που μιλάνε οι σύγχρονοι συγγραφείς και είναι τέχνασμα του συγγραφέα διότι με αυτό τον τρόπο νομίζουμε ότι είναι πρωτοπρόσωπη η αφήγηση και ως εκ τούτου πιο ζωντανή.
5. το "ρόουντ" είναι θέμα γούστου και σε όποιον αρέσει!
Ήταν μια πολύ ζωντανή κι ενδιαφέρουσα συζήτηση! Το επόμενο βιβλίο που επιλέξαμε να διαβάσουμε είναι το "Ιερή παγίδα" της Λείας Βιτάλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου