Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

Πένθος

Έχασα τον αδερφό μου. Ήταν αυτός που με ένα κορόμηλο με έκανε να περπατήσω για πρώτη φορά. Ήταν αυτός που έμπαινε μπροστά να με γλιτώσει από τις ξυλιές της μάνας μας. Ήταν αυτός που έψαξε για χάρη μου να βρει πώς λεγόταν ο άντρας που μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον. Ήταν αυτός που δεν πίστεψε ποτέ πως έγινα κι εγώ εξήντα. Ήταν... είναι αυτός που θα θυμάμαι πάντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: