Μετά από 5 χρόνια αγαστής συνεργασίας παρέδωσα το συντονισμό της λέσχης σε άλλο ικανό μέλος της. Αυτός ήταν και ο αρχικός σκοπός μου. Το μπλογκ τούτο θα μείνει ανοιχτό χάρη στο αρχείο του.
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007
Πένθος
Έχασα τον αδερφό μου. Ήταν αυτός που με ένα κορόμηλο με έκανε να περπατήσω για πρώτη φορά. Ήταν αυτός που έμπαινε μπροστά να με γλιτώσει από τις ξυλιές της μάνας μας. Ήταν αυτός που έψαξε για χάρη μου να βρει πώς λεγόταν ο άντρας που μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον. Ήταν αυτός που δεν πίστεψε ποτέ πως έγινα κι εγώ εξήντα. Ήταν... είναι αυτός που θα θυμάμαι πάντα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου